“Tales of snails” του Αντώνη Τζιαρρίδη

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης ΔΙΑΤΟΠΟΣ 3-31 Μαρτίου 2017

 

 

Αν ήμουν κάποιος άλλος, σ’ όλους πολύ θα άρεσα.

Όμως είμαι εγώ, ας έχετε υπομονή!

                                                       Φερνάντο Πεσσόα

Στο νέο εικαστικό εγχείρημα του Αντώνη Τζιαρρίδη ο άνθρωπος φέρει τις ψηφίδες της ταυτότητάς του όπως το σαλιγκάρι κουβαλά τον οίκο του. Η ταυτότητα εικονίζεται ως βάρος που πιέζει, αλλά συγχρόνως, ως πλούσια και ετερόκλητη συγκομιδή, παρέχει στον άνθρωπο ψυχικό και πνευματικό περιεχόμενο. Δεν πορευόμαστε μέσα στο χρόνο αβρόχοις ποσί, συσσωρεύουμε στρώματα μνήμης και λήθης, αισθήματα, κατακτήσεις και απώλειες, τα οποία συνιστούν τη συνεχώς διαμορφούμενη ταυτότητά μας. Αυτή η δυναμική σύνθεση της ταυτότητας αποδίδεται από τον Τζιαρρίδη με τη χρήση ποικιλόμορφων υλικών που εναποτίθενται σε πρόσωπα, δίδοντάς τους την ιστορικότητα που χαρακτηρίζει τον καθένα μας. Δεν είμαστε χθεσινοί∙ έχουμε μια πορεία, και αυτή ακριβώς η πορεία είναι το ιδιωτικό μας βάρος, είναι το σπίτι που καβαλούμε στους ώμους καθώς οδεύουμε από την μήτρα προς τη γη. Είναι η ήττα μας έναντι του χρόνου, είναι η νίκη μας έναντι της φθοράς. Ο καλλιτέχνης με φιλοπαίγμονα διάθεση θίγει μείζονα ζητήματα του βίου, καλώντας μας να τα προσεγγίσουμε με τρόπο δημιουργικό και ευοίωνο. Η συσσώρευση των υλικών του χρόνου, αφενός μας βαραίνει, αφετέρου όμως, μας προσφέρει τη θέση μας στον κόσμο. Δεν είμαστε ανώνυμη λεία στα δόντια του χρόνου. Είμαστε εμείς- με όνομα και επίθετο- και είμαστε ωραίοι, αντιφατικοί και εφήμεροι. 

 

Κώστας Μαννούρης

Συγγραφέας

 

 

If I were someone else, everybody would love of me.

But, I am who I am, have some patience!

                                                       Fernando Pessoa

Antonis Tziarridis portrays humans as bearing their identity just like snails carry their home. Identity is viewed as a rich and multifaceted aggregate, which puts pressure on the individual, while providing at the same time psychological and spiritual content. As we go through life, we accumulate layers of memory and oblivion, emotions, impressions, gains and losses, which all participate in a ceaseless process of identity formation. This dynamic synthesis of the self is represented by diverse materials that are deposited on the individual, leading to a visual depiction of our historicity. We were not born yesterday; we have our own personal history and this is the home which we carry as we follow our inevitable path from womb to tomb. The artist is raising crucial existential questions in a truly lighthearted spirit, inviting us to approach them with a creative and optimistic mindset. There is no doubt that the sediments of time form a heavy burden, yet they also give us our unique place in life. We are not anonymous and dispensable. We are who we are, and we are fascinating, conflicted and ephemeral.

 

Costas Mannouris

 

Writer